ชี้ชะตา ทาง 2 แพร่ง....จุดหักเห ครั้งใหญ่ในชีวิต...
ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย หากคนๆหนึ่งจะต้องเลือกอะไรบางอย่างที่มีผลต่อ ช่วงชีวิตในอนาคตของตัวเอง
หลายคนคงใช้เวลานานนับ วัน เดือน หรือข้ามปีเลยทีเดียวหากต้องใช้ความคิดทั้งหมดที่มีเพื่อตัดสินใจครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งในชีวิต...
แน่นอนว่ามันไม่เหมือนการทำข้อสอบที่มีกระดาษคำตอบวางตรงหน้าแล้วให้เราเลือกข้อที่คิดว่าใช่สุด...ซึ่งอาจมี 4-5 ช้อยส์ให้เลือกเอาตามชอบ...แต่ครั้งนี้มันจะเปลี่ยนชีวิตเราไปออย่างสิ้นเชิง และไม่สามารถนั่ง ไทม์แมชชีนย้อนเวลามาแก้ไขได้เหมือนในหนัง
ครับที่พูดเกริ่นมานั้นผมเอง....ผมใช้เวลาไม่นานนักกับการยืนคิดอยู่ตรงทางแยกที่เดินมาถึงก่อนที่ผมจะทิ้งหน้าที่ พนักงานส่งเสริมการขาย บริษัทน้ำเมาแห่งหนึ่งไว้ตรงนั้นพร้อมกับเลือกไปยังเส้นทางที่ใจผมมันเรียกร้องอยู่ทุกเวลาจนผมทนไม่ไหว...
ทั้งที่ผมเองอาจมีสิทธิ์ก้าวหน้าในงานด้านการตลาดได้เป็นอย่างดีในฐานะ หลานชายของ ผู้จัดการเขตบริษัทน้ำเมา ที่เตะผมเข้ามาในที่แห่งนี้พร้อมกับยัดเยียด พนักงานส่งเสริมให้ผม....
แต่เเล้วผมเองก็เลือกที่จะลาออกมาในที่สุด ท่ามกลาง เสียงกร่นด่า ภาษาพ่อขุน และสีหน้าของผู้ใหญ่ในบ้านที่มองผมราวกับมีคำว่า "ไอ้โง่" สักไว้กลางหน้าผากผมเอง
....ผมตัดสินใจลาออกทันที...เพราะอะไรเหรอครับ???? เพราะผมมีความรู้สึกว่าที่ทำไปทั้งหมด มันไม่ใช่ตัวเอง ความรู้ที่ผมเรียนมาทาง นิเทศศาสตร์ ก็เริ่มเหือดหายไปทีละน้อย และคงหมดในไม่ช้าแน่นอนหากผมไม่ทำอะไรกับมันแล้วทุกอย่างก็เริ่มตรงนี้ครับ.....ผมตัดสินใจเข้ามาหางานที่ กรุงเทพ โดยตั้งใจว่า คงได้เป็นนักข่าว กอง บ.ก. Coppywriter ในไม่ช้า เงินเดือนไม่ต้องดี ขอให้มีงานทำว่างั้น....
จนแล้วจนรอดก็ยังเตะฝุ่นอยู่ ประกอบกับอยู่ๆก็ดันคิดขึ้นมาได้ว่า น่าจะลองหางานอีกสายดู ซึ่งเป็นงานด้านศิลปะที่ผมเองไม่เคยจะพิศมัยงานด้านนี้เลย นั่นคือ "กราฟฟิค ดีไซน์"
เนื่องจากตอนเรียนก็ยังพอทำเป็นบ้าง แบบ งูๆ ปลาๆ พอเอาตัวรอดเป็นงานๆไป คิดว่าลองส่งใบสมัครไปหลายๆที่ เผื่อฟลุ๊กขึ้นมาก็คงได้งานได้เงินมารักษาโรคตกงานก่อน พอหายดีแล้วค่อย แอบๆ หางาน ที่หวังไว้ก็ยังไม่สาย 5555
"ลูกผู้ชาย ยืดได้หดได้ "
และแล้วพระเจ้าก็ไม่ได้ตาบอด....ผมถูกเรียกเข้าไปเทสต์งานตำแหน่ง กราฟฟิคดีไซน์ ที่ what AV ซึ่งเป็นนิตยสารแนวเครื่องเสียง โฮมเทียเตอร์ .....แน่นอนครับ ผมผ่านการทดสอบและได้เข้าไปทำงานในตำแหน่งนี้ในที่สุด แม้จะกังวนมากเรื่องการทำงานจริง เพราะเรื่องจริงยังไม่เคยทำเลย...555555 ตั้งแต่บัดนั้น ผมก็ได้ย้ายก้นเข้ามาในวงการ กราฟฟิคดีไซน์เต็มตัว แม้จะไม่เต็มใจนัก แต่ทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะการเลือกทางเดินชีวิตแบบท้าทายของตัวเอง
เชื่อว่าหลายคนเองก็คงต้องเคยไปยืนระหว่างทางแยก ของชีวิตตัวเองก่อนจะตัดสินใจครั้งใหญ่ของอนาคตเช่นเดียวกันกับผม
......สุดยอดใช่ไม๊ครับ ความรู้สึกแบบนั้นที่ไม่ใช่ใครก็จะรู้สึกได้ มันเยี่ยมจริงๆ เป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่งของชีวิต.....
จริงไม๊ครับ ...........
อืมม์....จริงคร๊าบบบบ
แหมมม..สุดยอดอ่ะ ทำให้เราอยากทำเลยอ่ะ???
รีบๆมานะ คงได้มันกันแน่ๆ
คนเรา พอถึงช่วงเวลาหนึ่งมันก็ต้องตัดสินใจ ว่าจะเลือกทางไหน
แต่บางอย่างเราเองก็ต้อง ฝืนใจทำมัน แม้จะไม่ชอบ เผื่อตัวเราเองแล้วคนรอบข้างที่อยู่กับตัวเรา
เมื่อมีมืด เด้วก็มีสว่าง คว้าโอกาสตรงนั้นไว้ให้มากที่สุดนะ เรามีโอกาสแล้ว
คนอื่นทำได้ เราก็ต้องทำได้ ไม่มีอะไรยากเกินกว่าใจเราจะทำมัน
P.s พระเจ้าไม่เคยทอดทิ้งคนดีอยู่แล้ว
By.. ninar
เป็นกำลังใจให้ครับ
สุโค่ยยยยยย
พูดได้ดีคัฟฟ
สู้ๆ คัฟ
ดีใจด้วยนะครับที่ได้ทำในสิ่งที่ใจต้องการคนเรามีทางเลือกของแต่ละคนไม่เหมือนกันเลือกในสิ่งที่ใจต้องการดีแล้วครับเป็นตัวของตัวเองก็ดีแล้วครับบบบบบบดีใจด้วยที่เลือกทางเดินที่ชอบขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เรารักนะครับ
น่าจะทำ เพื่อนจะได้มีน้ำเมามากินบ้าง 555
เลือกตรงไปอ่ะ แยกไปอาจจะเจอทางตัน :D
ยินดีด้วยนะครั้บ : ))
ขอหั้ยสร้างสรรผลงานดี ๆ สู่วงการ
ดีไซน์นะครั้บผมม
ดีจังค่ะ.
สู้ๆนะคะ ^^
เขียนได้ดีนะ แต่สีตัวหนังสือ มันกลมกลืนกะข้างหลังอ่ะ มองไม่ค่อยเห็นตัวหนังสือเท่าไหร่ หรือว่าเอ...เราตาไม่ดีหว่า !!? Jern Jern ka!
สู้ สู้ นะ จากเปิ้ล
2 แพร่ง แล้วทางไหนเดินไปแล้วถูกทาง...ก้าบ 555
ทำ blog เท่ดีนะเนี่ย...เข้ากะเจ้าของเลย
เขียนต่อไปครับแมค อ.ชอบ แนวคิดเราครับ เยี่ยมเลย
ดีค่ะ ตามมาเชียร์ อิอิ
ออกตัวก่อนว่าเป็นคนอ่านอะไรแล้วเจอคำเขียนผิดมันชอบสะดุดตา..
(ไม่ได้จับผิด..แต่คิดว่าบอกกันไว้จะได้เขียนได้ถูก หรืออาจจะพิมพ์เร็วจนไม่ทันได้ตรวจทาน)
เจนไม่ได้เก่งเรื่องคำไทยมาก แต่ไม่รู้เป็นไง มันสะดุดทุกทีเวลาเห็น คำว่า"กังวน" น่าจะเป็น "กังวล" หรือเปล่า??
ป.ล.อ่านเรื่องราวแล้ว อยากบอกว่าชีวิตก็เงี๊ยะค่ะ eiei
ตอนนี้ผมก็กำลังเลือกทางเดินอยู่เหมือนกัน แต่ปัญหาคือผมยังไม่รู้ว่าความฝันของผมมันคืออะไร คิดมาหลายเดือนแล้ว ก็ยังไม่พบ จนบางทีคิดว่ามันอาจจะไม่มีจริงๆ
ตอนนี้ผมกำลังจะเดินทางเดียวกับ จขกท. เลยครับ จบมาคล้ายๆกัน(สื่อสารมวลชน) ตอนนี้จะมาสายงานเดียวกันเลยครับ อย่างน้อยก็มีคนที่คิดเหมือนผมแล้ววุ้ย โล่งใจ อิอิ